مقایسه دو روش مهاجرتی جاب آفر آتلانتیک(AIPP) و جاب آفر مناطق شمالی و کم‌جمعیت(RNIP) کانادا
با توجه به پرطرفدار بودن دو روش مهاجرتی اخیر، در این مقاله در مقام مقایسه آنها برآمده و نقاط تمایز و اشتراک آنها را با یکدیگر بیان می‌نماییم.
مقصد نهایی متقاضیان در برنامه جاب آفر آتلانتیک، چهار استان شرقی کانادا؛ شامل نیوفاندلند و لابرادور، پرنس ادوارد آیلند، نوا اسکوشیا و نیوبرانزویک است. در مقابل، مقصد نهایی در برنامه جاب آفر مناطق کم‌جمعیت، ۱۱ شهر و منطقه کم‌جمعیت در مناطق مختلف کانادا؛ از جمله استان‌های اونتاریو، منیتوبا، ساسکاچوان، آلبرتا و بریتیش کلمبیا است.
مشاغل مورد نیاز در استان‌های آتلانتیک، شامل تمامی مشاغل مورد نیاز کانادا، در فهرست ملی مشاغل این کشور، تحت ناک های شغلی ۰، B، A یا C است. در مقابل، لیست مشاغل مورد نیاز در برنامه جاب آفر مناطق کم‌جمعیت، شامل تمامی مشاغل مورد نیاز کانادا، در فهرست ملی مشاغل این کشور، تحت ناک های ۰، A، B، C، D است.
در هر دو برنامه نیاز به جاب آفر (پیشنهاد شغلی) از طرف کارفرمایان این استان‌ها و مناطق وجود دارد.
در برنامه جاب افر آتلانتیک، برخلاف برنامه جاب آفر مناطق کم‌جمعیت، نیاز به توصیه‌نامه از طرف جوامع محلی این استان‌ها وجود ندارد.
شرط سابقه کار در هر دو برنامه، حداقل یک‌سال سابقه کار (حداقل ۱۵۶۰ ساعت) در ۳ سال گذشته است.
شرط زبان در برنامه جاب افر آتلانتیک، حداقل نمرهCLB4 و در مناطق کم‌جمعیت، حداقل نمرهCLB4 برای مشاغل رده‌هایC و D، حداقل نمرهCLB5 برای مشاغل ردهB و حداقل نمرهCLB6 برای مشاغل رده‌های۰ و A است.
شرط مدرک تحصیلی در هر دو برنامه، حداقل مدرک دیپلم دبیرستان است.
شرط تمکن مالی در برنامه جاب آفر آتلانتیک، حداقل ۳۲۴۰ دلار برای یک نفر و در برنامه جاب آفر مناطق کم‌جمعیت، حداقل ۸۹۲۲ دلار برای یک نفر است.
